- adcubo
- ac-cŭbo ( adc. ), āre, 1, v. n., t. t. (the forms accubui and accubitum belong to accumbo), to lie near or by a thing.I.In gen., constr. with dat. or absol.:II.
quoi bini castodes semper accubant,
Plaut. Mil. 2, 2, 57:Furiarum maxima juxta accubat,
Verg. A. 6, 606:accubantes effodiunt,
Plin. 35, 6, 19, § 37.—Rarely with acc.:lectum,
App. M. 5, p. 160.—Of things:nigrum nemus,
Verg. G. 3, 334:cadus (vini),
Hor. C. 4, 12, 18.—Also of places (for adjacere):theatrum Tarpeio monti accubans,
Suet. Caes. 44.—Esp.To recline at table (in the Rom. manner):B.accubantes in conviviis,
Cic. Cat. 2, 5, 10; so,in convivio,
Nep. Pel. 3, 2; Cic. Tusc. 3, 23:morem apud majores hunc epularum fuisse, ut deinceps, qui accubarent, canerent ad tibiam, etc.,
Cic. Tusc. 4, 2, 3; cf.:regulus accubans epulari coepit,
Liv. 41, 2, 12;so,
absol., Plaut. Stich. 2, 3, 53; Ter. Eun. 4, 5, 2; Suet. Caes. 49 al.:cum aliquo,
Plaut. Trin. 2, 4, 72:infra,
Liv. 39, 43, 3:contra,
Suet. Aug. 98.—To lie with, Plaut. Bacch. 1, 1, 39; 3, 3, 50; Suet. Vesp. 21.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.